Ons vijfde bezoek is aan de Dorpskamer in Den Hoorn. Hier ga ik met ons bestuurslid Suzanne naar toe. Zodra wij binnenkomen, is het al erg gezellig. Men heeft het zichtbaar naar de zin. Een aardige groep ouderen zit samen aan de thee of koffie met een lekker koekje. We raken in gesprek met de bezoekers. Zij vertellen ons dat het initiatief van de Dorpskamer een groot succes is en dat het veel aanloop heeft. Er is tijd voor een praatje, een bakkie koffie of thee, een spelletje en sinds kort kan men zich ook opgeven voor een maaltijd (eenmaal per 14 dagen). Dat scheelt een keer koken en het is héél gezellig. Ook vandaag wordt er weer een maaltijd gemaakt. Er staat zuurkool met worst op het programma, lekker!
Zo tegen etenstijd wordt het steeds voller. Er schuiven een aantal heren bij en ineens staat een dame uit ons groepje op om verderop te gaan zitten. Even later wordt me duidelijk dat er een groepje wordt gevormd om te bridgen. Dit groepje kan ik nu niet meer zoveel vragen, want dat leidt nogal af van het spel en deze mensen zijn heerlijk fanatiek!
De gespreksonderwerpen in de niet-bridgende groepjes zijn opvallend genoeg heel erg vergelijkbaar met die van de Singelhof in Maasland. Ook hier in de Dorpskamer vertellen de ouderen dat zij de weg naar hulp, zorg en de gemeente goed kunnen vinden. Als iemand er toch moeite heeft, dan is er altijd wel een behulpzame buur of vrijwilliger die de juiste weg weet of mensen kent. Veel van de veranderingen in de zorg heeft men eigenlijk niet zo gemerkt. Alles gaat gelukkig gewoon door. Dat is goed nieuws!
Elders geven mensen aan dat er een grote behoefte is om zo lang mogelijk zelfstandig te blijven. Ook hier geeft men aan dat de toenemende digitalisering van de overheid hiervoor een bedreiging vormt. Er zijn een aantal ouderen die een computercursus hebben gedaan en zeggen te werken met een I-pad. Sommigen mailen bijvoorbeeld ook met hun kleinkinderen. Maar niet iedereen kan dit meer volgen. Tja, als je dit niet kunt, dan moet je privégegevens uit handen geven om met de maatschappij mee te kunnen. Overal wordt verwezen naar internet of e-mail. Waar blijft de gewone ouderwetste post? Sommige ouderen ervaren dit als oneerlijk. Kunnen wij dáár niet iets aan doen? Tja. Op de landelijke of regionale overheden hebben wij natuurlijk geen invloed. Maar we blijven wél op gemeentelijk niveau aandacht vragen voor de privacy van onze oudere inwoners, zeker in combinatie met de toenemende digitalisering.
Elders vertelt men dat de toename van de eigen bijdrage een tegenvaller is. Sommige ouderen hebben de hulp via de gemeente daarom opgezegd. Zij hebben nu particulier iemand gevonden. Andere bewoners prijzen zich gelukkig: hun dochter helpt hen. We weten dat we het in de zorg allemaal met wat minder moeten doen. Dat betekent dat iedereen iets moet inleveren. Gelukkig zorgen creativiteit en saamhorigheid vaak voor goede oplossingen voor iedereen.
De Dorpskamer is een prachtig voorbeeld van een geslaagd maatschappelijk initiatief dat voor en met eigen inwoners is gerealiseerd. Wat ons betreft vindt dit navolging in onze andere kernen!
OGP staat voor passende zorg dichtbij voor alle inwoners van Midden-Delfland. We willen dat iedereen zoveel mogelijk zelf de regie houdt over het eigen leven. Een jaar na alle grote veranderingen in de zorg zijn we benieuwd wat u daarvan merkt. Daarom gingen wij actief op zoek naar verhalen van inwoners die hiermee te maken hebben. We bezochten de inloopzondag in de Singelhof in Maasland en spraken we met bewoners van Woondroom (voor jongvolwassenen met autisme). We gingen ook langs bij Veldvreugd (gehandicaptenzorg) in Schipluiden en de Dorpskamer van Den Hoorn. We organiseerden bovendien een stamppotavond over de Jeugdzorg. De komende weken vertellen wij wat wij te weten zijn gekomen tijdens onze “Tour du Zorg”. Denkt u na het lezen van deze column: “Hier zijn ze niet geweest en ik heb ook iets te vertellen”? Bel of mail mij en ik kom graag een keer bij u langs!
Anja Kardol | gemeenteraadslid
a.kardol@ogp-md.nl of 06-13456948
