Wat doet iedereen op al die eindeloze coronadagen? – 3

“Als bommen vallen en dijken breken, komt het beste in ons naar boven”

Rutger Bregman

Foto: OGP

Jose Chung is al heel lang betrokken bij OGP. Ze is ooit begonnen bij OG, Open Groepering, in Maasland, een progressieve dorpspartij met toen nog ongeveer 300 leden. Dat zouden we nu ook wel willen, maar de tijden zijn veranderd. In Maasland zat ze in wisselende periodes ongeveer 10 jaar in de raad. Het was de tijd, waarin Kees Gageldonk en Piet Houtenbos heel actief waren. Toen Maasland onderdeel werd van de gemeente Midden Delfland en ook het dualisme ingevoerd werd is Jose gestopt met het raadswerk. Dat dualisme beviel haar echt niet: een wethouder hoort bij een fractie. Van 2007 tot 2011 zat ze in de Provinciale Staten. En daarna stopte ze met haar politieke werk. Gelukkig voor OGP doet ze nu weer volop mee. Ze hoopt de volgende voorzitter van het bestuur te worden. Haar missie zal dan zijn: hoe kunnen we OGP meer naamsbekendheid geven.

Jose: Ik begin elke dag zo’n anderhalf uur te wandelen met de hond. Lekker vroeg en lekker buiten. Daarna borstel ik hem, geef de poes te eten en dan zit ik om elf uur aan mijn ontbijt. Via de telefoon heb ik veel contact met mensen, maar er komt zo nu en dan ook iemand achter in de tuin koffie drinken. Ik desinfecteer alles: dat ziet er vast raar uit, want ik raak alleen het schoteltje aan. Zo’n kopje of glas laat ik een aantal uren buiten staan, dan moet zo’n virus toch wel verdwenen zijn. Ik maak het huis schoon, werk wat in de tuin, terwijl dat echt mijn hobby’s niet zijn, maar dat houdt me nu van de straat. In de middag wandel ik weer met de hond en ’s avonds zit ik voor de tv en sukkel in slaap, want om elf uur moet ik de hond nog een keer uitlaten. Daarna slaap ik uitstekend.

Mijn hele gezin is drie weken geleden teruggekomen van de wintersport, echt in een risicogebied, dus we hebben besloten wat de regels betreft één gezin te zijn. Ik ga dus wel oppassen, vooral om de kinderen de kans te geven te gaan werken.

Ik houd me aan de regels, al doe ik wel elke dag boodschappen en natuurlijk gebruik ik dan een karretje. Op het strand met de hond wandelen ging vorige week heel goed. De mensen hielden op het strand juist veel afstand, dus ik vond de berichtgeving daarover echt niet juist. Afgelopen week ging ik opnieuw naar het strand, ik had geen handschoenen aan, raapte de poep van de hond op, gooide die in een bak, maar die had ik natuurlijk wel aangeraakt. Dus ik dacht nog: niet aan mijn gezicht komen, maar ik kreeg kriebel in mijn neus, vergat alles en zat dus uitgebreid aan mijn neus. Toen ik me dat realiseerde, rende ik naar de zee om mijn neus met zeewater uit te spoelen en mijn handen te wassen. Een lockdown zou voor mij dus echt een ramp zijn, dat red ik niet.

Echt vervelend is het om geen mensen in je huis te hebben, om niet lekker naar het café te kunnen gaan. Dat mis ik behoorlijk.

Ik ben niet bang en vind het zelfs vervelend als mensen een overdreven angst hebben. Het is wel heerlijk dat het buiten zo stil is, dat er geen achtergrondgeluiden zijn, geen ruis in de lucht. Ik verwacht niet dat er as dinsdag veel versoepelingen komen. Misschien wordt het beleid nog strenger. De scholen zullen echt niet open gaan en de horeca ook niet, dus ik moet vast nog wachten op mijn donkere kroeg.

Neem een poes als je je heftig verveelt. En ik denk dat je heus kunt winkelen, maar doe het heel voorzichtig en denk na.

Voor OGP betekent het nu dat de fractie bereikbaar moet zijn voor mensen die hulp nodig hebben en dat we aandringen op gezamenlijkheid. Laat de tegenstellingen maar even verdwijnen.

Ria Heutink

Op dit artikel of bericht kunt u helaas niet meer reageren.