Als afsluiting van mijn “Zorgtour” organiseerden we een heerlijke ‘stamppotavond’ over het thema Jeugdzorg. Voor deelname aan deze avond nodigden we ouders uit van kinderen die op de één of andere manier te maken hebben met de nieuwe Jeugdwet. Het weer was bar en boos, maar dat nam niet weg dat veel mensen wilden komen. Een divers gezelschap van ouders, pleegouders en professionals zorgde voor een zeer inspirerende avond op de mooie locatie van “Bij de Buurvrouw” in Maasland.
Na de kennismaking spreken we af dat de inhoud van onze gesprekken vertrouwelijk is. Dat is belangrijk, want het gaat vanavond over écht persoonlijke zaken. We vragen ons af hoe het nu gaat in de Jeugdzorg. Wat gaat er goed en wat kan beter? Al snel leveren deze vragen diepgaande gesprekken op. Er is sprake van veel herkenning en dat roept emoties op. Er wordt ademloos en met respect naar elkaar geluisterd. Er komt ook veel verdriet naar boven. Hoe is het om je kind niet meer thuis te kunnen laten wonen? Wat gaat daaraan vooraf? Het is een van de ergste dingen die je kan overkomen. Je staat ermee op en gaat ermee naar bed. Je blijft je zorgen maken. Je kunt er niets meer aan doen, maar het laat je niet los. Je vecht voor je gezin en voor je kind. De openhartige verhalen van de aanwezige ouders raken iedereen, ook ons.
Er komen ook frustraties naar boven, bijvoorbeeld over de grote afstand tussen ouders en hun kind. Omdat er “te weinig” kinderen zijn met dezelfde problemen, is er vaak geen instelling in onze buurt die passende zorg kan bieden. Daarom moeten sommigen helemaal naar een ander deel van Nederland reizen om hun kind te kunnen zien. Hoezo: “zorg dichtbij”? Daar schrikken wij van, juist omdat wij het zo belangrijk vinden dat zorg dichtbij kan worden gerealiseerd. Een aandachtspunt voor onze raadsfractie.
Een grote – gedeelde – zorg is hoe de gemeente ervoor kan zorgen dat de hulp voor kinderen door kan gaan wanneer zij 18 jaar worden. De problematiek is niet ineens over, maar de wet zegt dat mensen op hun 18e volwassen zijn. Welke mogelijkheden zijn er dan nog? De huidige wet- en regelgeving is nog niet goed op elkaar afgestemd. Ouders ervaren dat ze in een gat vallen, terwijl er juist dan zoveel geregeld moet worden. Want wat als je kind niet met geld om kan gaan? Hoe regel je dan de bewindvoering? En waar kan hij of zij terecht om zo veel mogelijk zelfstandig te wonen? Welke woonvorm past daarbij en wat moet daarvoor geregeld worden? Wij herkennen dit probleem. We adviseren ouders hier al ruim van tevoren over na te denken en hierover in contact te treden met professionals. Begin op tijd: start al wanneer een kind 16 of 17 jaar is en stel samen met professionals én het kind een toekomstplan op.
Een gevoel dat ouders ook delen, is het gevoel niet gehoord te worden. Soms krijgen ouders van hulpverleners of professionals het gevoel dat het aan hen ligt. Dat doet pijn en voelt respectloos. Ouders hebben behoefte aan een betrokken professional met een luisterende houding, die zonder oordeel met hen meedenkt en hen verder helpt. Het is al lastig genoeg om problemen buiten de deur te moeten delen. Eigenlijk is er behoefte aan goede, onafhankelijke clientondersteuning. Daar is nog ruimte voor verbetering.
Deze avond was echt héél bijzonder. We konden makkelijk nog uren met elkaar doorpraten. Bijvoorbeeld over de aansluiting van de zorg met scholen, de vindbaarheid van het Maatschappelijk Team, het beschikbare zorgaanbod in de regio en privacy in een kleine gemeente als Midden-Delfland. Misschien tóch nog een zevende bijeenkomst organiseren en daar dan óók weer een stukje over schrijven?
OGP staat voor passende zorg dichtbij voor alle inwoners van Midden-Delfland. We willen dat iedereen zoveel mogelijk zelf de regie houdt over het eigen leven. Een jaar na alle grote veranderingen in de zorg zijn we benieuwd wat u daarvan merkt. Daarom gingen wij actief op zoek naar verhalen van inwoners die hiermee te maken hebben. We bezochten de inloopzondag in de Singelhof in Maasland en spraken we met bewoners van Woondroom (voor jongvolwassenen met autisme). We gingen ook langs bij Veldvreugd (gehandicaptenzorg) in Schipluiden en de Dorpskamer van Den Hoorn. We organiseerden bovendien een stamppotavond over de Jeugdzorg. De komende weken vertellen wij wat wij te weten zijn gekomen tijdens onze “Tour du Zorg”. Denkt u na het lezen van deze column: “Hier zijn ze niet geweest en ik heb ook iets te vertellen”? Bel of mail mij en ik kom graag een keer bij u langs!
Anja Kardol | gemeenteraadslid
a.kardol@ogp-md.nl of 06-13456948
